با تعطیلی ادارات و بسیاری از مشاغل در کشورهای مختلف جهان به‌واسطه‌ی بروز همه‌گیری کرونا و تغییر الگوی اشتغال از کار حضوری به دورکاری، بسیاری از ما معمولاً با مجاب کردن خودمان برای نشستن پای کار و انجام وظایفمان هنگام کار کردن در خانه مشکل داریم.

حالت دیگری که بسیاری از دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی با آن مواجه می‌شوند، ناتوانی آن‌ها در به پایان رساندن پایان‌نامه یا رساله‌ی خود در موعد مقرر است. با وجودی که برای انجام این کار زمانی فوق‌العاده طولانی (گاه تا دو سال) در اختیار دارند و حجم کاری که قرار است برای نگارش پایان‌نامه‌ی خود انجام دهند به‌طور متوسط بین ۱۲۰ تا ۶۰۰ ساعت کار پیوسته است.

پرسش مهم در ارتباط با چنین مواردی این است: چرا وقتی که بیشتر از مقدار مورد نیاز برای انجام کاری وقت داریم، معمولاً در به پایان رساندن آن وظیفه‌ی کاری با مشکلاتی مواجه می‌شویم؟

سیریل نورثکوت پارکینسون، مورخ و نویسنده نیروی دریایی بریتانیا، در سال ۱۹۵۵ مقاله‌ای را در مجله اکونومیست منتشر کرد که به این شکل آغاز می‌شد: «بر همگان واضح و مبرهن است که حجم هر کار به اندازه‌ی زمان تخصیص داده شده برای انجام آن کار، گسترش پیدا می‌کند.»

این جمله بعدها تحت عنوان «قانون پارکینسون» شهرت پیدا کرد و تا به امروز هم مبنای زمان‌بندی بسیاری از طرح‌ریزی‌ها و برنامه‌ریزی‌های کلان دولت‌ها و شرکت‌های بزرگ تجاری است.

در ادامه‌ی این مقاله از دیجی‌کالا مگ، به تشریح و بررسی مفاهیم اساسی مرتبط با قانون پارکینسون می‌پردازیم، سپس کاربردهای آن را در زندگی روزمره و فعالیت‌های کاری، برای به حداقل رساندن زمان مورد نیاز برای انجام فعالیت‌های مختلف مورد بررسی قرار می‌دهیم. همراه ما باشید.